“Ik lift sinds twee jaar en heb inmiddels zo’n 20.000 kilometer afgelegd. Ik heb gelift in eigen land, België, Duitsland, Polen, Litouwen, Letland, Oostenrijk, Kroatië, Servië en Slovenië. De ene keer lift ik naar een studentencongres in het buitenland, de andere keer ga ik liftend op vakantie. Vaak in m’n uppie, soms met een reisgenoot. Da’s wel gezelliger. De onvoorspelbaarheid is het leukste van het liften. Ik heb eens een superlift gehad in Polen. Het was hartje winter en koud. Ik stond er nog maar een half uurtje, stopt er een Duitser die een lift van 1000 kilometer naar Hamburg aanbiedt. En dat met een snelheid van 180 kilometer per uur!”

“Het zit ook wel eens flink tegen. Afgelopen zomer naar Belgrado gelift en heb noodgedwongen in Slovenië in een maïsveld moeten pitten. Maar de pijn was snel verdwenen toen een vrachtwagenchauffeur mij oppikte en spontaan een ‘rondleiding’ door Vukovar gaf. Dit Kroatische grensdorp kreeg het zwaar te verduren tijdens de Balkan-oorlog. De trucker vertelde alle ins en outs en we reden langs een boerderij waar veel Kroaten waren gefusilleerd. Indrukwekkend.” ,,Een andere bijzondere ervaring was een lift van 400 kilometer met een Trabant. Best een superlift, maar de keerzijde was dat-ie zelfs bergafwaarts nauwelijks 90 kilometer per uur haalde, haha. Een schril contrast met een lift van Berlijn naar Hannover. Terwijl de bestuurder en bijrijder verbaal een heftige ruzie uitvochten, stond de snelheidsmeter op 250 kilometer per uur.”

“Vrachtwagenchauffeurs hebben vaak communicatieapparatuur aan boord waarmee ze onderling met elkaar in contact staan. Da’s wel handig. Ik ben eens vier keer van vrachtwagen gewisseld, zonder aan de weg te staan; de chauffeurs regelden met elkaar dat ik verder kon reizen. Zo soepeltjes gaat het natuurlijk niet altijd. Ik herinner me een nacht dat het vijf graden vroor en ik met een vriend bij de Pools/Duitse grens was gestrand. We stonden tot onze enkels in de sneeuw. In Berlijn heb ik eens vijf uur bij een wegoprit moeten wachten op een lift. Het is tegen mijn principes om dan maar de bus of trein te pakken. Ik heb het één keer gedaan om met een korte treinrit een goede liftplek te bereiken”

“Het beste liftland is Duitsland, veel snelwegen en onze oosterburen rijden flink door. Ook het voormalig Oostblok is okay. In deze landen wordt veel gelift en automobilisten zijn er over het algemeen zeer behulpzaam. Waar je niet moet zijn is in Oostenrijk. Ik weet niet hoe het komt, maar het schiet daar echt niet op. Of ik nog liftvakanties op mijn verlanglijstje heb? Zeker. De Oekraïne, Afrika en de Zijderoute lijken me te gek. Ik heb mijn eindbestemming beslist nog niet in het vizier”